Młoda angielska arystokratka w pułapce konwenansu, czyli Heleny Bonham Carter narodziny do niezależności.

Pokój z widokiem, zrealizowany na podstawie poczytnej powieści Edwarda M. Forstera, jest kolejną kolaboracją trójki przyjaciół i współpracowników: reżysera Jamesa Ivory’ego, scenarzystki Ruth Prawer Jhabvala i producenta Ismaila Merchanta. Po raz kolejny ten filmowy tercet stworzył obraz, który zachwycił tak widzów, jak i krytykę.

Młodziutka Lucy Honeychurch, dziewczyna z wyższych sfer, planuje swoją pierwszą zagraniczną podróż. Wybiera Florencję, a jako „przyzwoitka” towarzyszy jej starsza kuzynka Charlotte. Obie panie zatrzymują się w ekskluzywnym hotelu, gdzie wskutek drobnej pomyłki i organizacyjnego zamieszania poznają George’a, charyzmatycznego młodzieńca, syna emerytowanego dziennikarza. Lucy i George przypadają sobie do gustu od pierwszego wejrzenia, ale pilnująca dziewczyny kuzynka jest czujna. Widząc rosnące zainteresowanie nisko urodzonego chłopaka, postanawia interweniować i doprowadza do powrotu Lucy do Anglii. Tutaj bohaterka dowiaduje się o planowanej dla niej przyszłości; ma poślubić bogatego Cecila Vyse. Niebawem okazuje się, że nowym sąsiadem rodziny Honeychurch zostaje ojciec George’a, którego często odwiedza syn.

Błyskotliwa, obsypana gradem nagród ekranizacja powieści Forstera jest wnikliwym portretem angielskiego społeczeństwa (szczególnie klasy arystokratycznej) epoki edwardiańskiej (akcja toczy się w pierwszych latach XX wieku). Twórcy zestawiają ze sobą mentalność wyspiarskich wyższych sfer, skrępowaną salonową etykietą, zakłamaniem i grą pozorów z kulturą śródziemnomorską, włoskim umiłowaniem życia i bezpretensjonalnym, szczerym podejściem do ludzi niżej urodzonych. Pokój z widokiem to jednocześnie historia dojrzewania i emancypacji młodej kobiety, która pod wpływem otwarcia się na innych ludzi i inną kulturę zyskuje niezależność i świadomość gry, serwowanej przez salonową śmietankę towarzyską. Obserwujemy narodziny kobiety prawdziwie nowoczesnej, samodzielnej w kierowaniu życiem, wyzwolonej z okowów konwenansu. Krytyka i widzowie wręcz rozpływali się nad poziomem realizacji – rewelacyjnym kreacjom aktorskim towarzyszy wspaniała scenografia i kostiumy, dbałość o najdrobniejszy detal podkreślona jest klasą pracy operatora, Tony’ego Pierce-Robertsa.

Film zdobył trzy statuetki Oscara, pięć nagród BAFTA, Złoty Glob i wiele innych wyróżnień na festiwalach na całym świecie.